Galatasaray’da bir filozof: Yalnızca gol atmıyor, futbolun ideolojisini yazıyor

Galatasaray’ın Nijeryalı yıldızı Osimhen, Antalyaspor karşısında yalnızca üç gol atmakla kalmadı, alanda karakterin ve paylaşımın ne demek olduğunu da gösterdi.
Futbol, yüzeyde sadece bir oyun üzere görünse de, gerçekte hayatın tüm çelişkilerini, rekabeti ve dayanışmayı içinde barındıran bir sahne. Osimhen bu sahnede, muhteşem bir santrforun ötesinde, faziletin ve alçakgönüllülüğün simgesi olarak parladı.

Gol krallığına giderken kazanılan penaltıyı, kendisine asist yapan Morata’ya bırakması, çağdaş futbolun ego savaşlarında nadiren görülen bir fedakarlık. Attığı golleri yalnızca kendi hanesine yazdırmayı düşünenlerin tersine, Osimhen, zaferin paylaşıldığında büyüdüğünü biliyor. Bu hareketi, başarıyı tek başına sahiplenmek yerine, onu bir kardeşlikle taçlandırmayı seçenlerin inceliğini taşıyor. Spinoza’nın dediği üzere, “Gerçek memnunluk, oburlarının memnunluğunu artırmakla mümkündür.”

Ancak Osimhen’in mütevaziliği yalnızca paslarında, tercihlerinde değil, hareketlerinin en kolayında bile kendini gösteriyor. Yunus’un kramponlarını cilalaması, sıradan bir jest üzere görülebilir. Lakin burada, insanın tabiatına dair derin bir bilgelik gizli. Her birey, kadronun ve toplumun bir kesimidir ve hiçbir zafer yalnız başına kazanılmaz. Antik çağda faziletin en yüksek formu, sadece ferdî marifet değil, insanın bütün içinde nasıl bir rol oynadığıyla ölçülürdü. Osimhen, bu şuuru yeşerten bir figürdü alanda.

Ve maç bittiğinde, bir taraftar bariyerleri aşıp alana daldığında, Osimhen tereddüt etmeden formasını ona verdi. Bir futbol forması kolay bir kumaş kesimi değildir; o, taraftar ile oyuncu ortasındaki görünmez bağı simgeler. Formayı vermek, sadece bir objeyi devretmek değil, bir manası paylaşmaktır. Tahminen de bu, Camus’nün “Hayat, bize sunulan tesadüflerden değil, bizim onlara verdiğimiz manadan ibarettir” kelamını doğrular nitelikteydi. Taraftar için o an, futbolun yalnızca bir spor değil, bir kimlik, bir aidiyet ve tahminen de bir düş olduğunu gösterdi.

Osimhen’in alandaki duruşu, futbolun sırf bir oyun değil, hayatın minyatür bir yansıması olduğunu anlatıyor.
Hayatta da tıpkı alanda olduğu üzere, herkesin kendi konumu, kendi çabaları ve kendi kararları vardır. Kimimiz sırf kendimiz için oynarız, kimimiz ise diğerlerini da yanımıza alarak yürürüz. Ve tahminen de en büyük zafer, gol atmak değil, birlikte kazanabilmektir.

Osimhen’in dün gece attığı üç gol, tabelada kalacak. Fakat alanda sergilediği karakter, yıllar sonra bile hatırlanacak. Zira gerçek zafer, yalnızca kazanmak değil, nasıl kazandığını bilmektir.