Ateşli hastalık engelledi, azmi pürüz tanımadı: Artık Türkiye’nin her yerinde müşterisi var
Samsun’un Alaçam ilçesinde 6 çocuklu Sultan – Şahin Kocabaş çiftinin 3’üncü çocuğu olarak dünyaya gelen Burhan Kocabaş’ın 2 bacağı da 1 yaşındayken geçirdiği ateşli hastalığın akabinde vurulan iğne nedeniyle sonları tahrip oldu.
Yaşı küçük olduğu için fizik tedavi uygulanamayan Kocabaş, ömrünü engelli olarak sürdürdü. İlkokula gitmeyen, okuma-yazması olmayan Kocabaş, 13 yaşındayken, ailesi ile akrabalarının da yaşadığı Bursa’ya taşındı. Mahzurunu kendine mahzur görmeyen ve çocukluk yaşlarından itibaren çalışma hayatına atılan Burhan Kocabaş, sokakta ayakkabı boyacılığı yaparken tanıştığı engelli ayakkabı tamircisinin cesaretlendirmesi ile meslek sahibi oldu. 30 yıl evvel Osmangazi ilçesi Emek Mahallesi’nde açtığı dükkanında kundura tamirciliği yapmaya başlayan Kocabaş, rahatsızlığı nedeniyle taşındığı Mudanya’nın Güzelyalı Mahallesi’nde mesleğini sürdürüyor.
Elleriyle hayata tutunan ve hiç giyemediği ayakkabıların hasretini, ayakkabı tamirciliği yaparak gideren 51 yaşındaki 3 çocuk babası, pürüzünün çalışmasına pürüz olmadığını belirterek, öyküsünü şu sözlerle anlattı:
“Ateşliyken köyde iğne vurduruyorlar. İğneden ötürü bu hale geliyoruz. Felç oluyor. Tedavisi o vakit olacaktı. Doktora götürmüşler, dayanamaz diye tedavi uygulamamışlar. O denli kaldı. Fizik tedaviye dayanamam diye 1 yaşındayken, ondan ötürü bu türlü kaldık. Tedavi imkanı oldu fakat maddi imkanlardan ötürü olamadım. O denli kaldık bu vakte kadar işte. Boyacılık yaptım. En son bu işe heves ettim. Bu işte 30 yıldır devam ediyoruz. Ben çalışmayı seviyorum. Köyden beri daima çalışmak istedim. Engellilerin geri plana atılması, ailelerin bilinçsiz olmasından kaynaklanıyor. Öğrendikten sonra da iş işten geçiyor. Devlet de belediyeler de öncülük sağlıyor ancak aileler imkan sağlatmıyor. Sağlatmadığı için de bu türlü geri planda kalıyor. Devletin verdiği 3 kuruş maaşla o denli gidiyor. Ben aileme çalışacağım dedim, direttim. Yoksa onlar çalışmaya zorlamıyorlardı. Ben kendim hevesle çalıştım. Kimsenin zoruyla değil. Kendi kararlarımı kendim vererek başardım çok şükür. Boyacılık yaparken, sokakta tanıştığım engelli bir ayakkabı tamircisi vardı. Nasıl yapıyorsun diye sordum, ‘Kendine güvenen her engelli bu işi yapabilir’ dedi. Biz işte oradan nasip dedik. Allah müsaade verirse yapacağız dedik, başardık. O denli bir heves oldu. Hem boyacılık hem o işi öğrendik. Ve bu işi yapan Emek’te de vardı bir engelli, merhum oldu. Onun da ayağı engelliydi. Onun yanına gelip giderken, oturup sohbet ederken, o denli hamasetle öğrendik. Dükkanı da o arkadaştan satın aldım.”
Boyacılık yaparken sokakta tanıştığı engelli ayakkabı tamircisinin cesaretlendirmesiyle meslek sahibi olan Kocabaş’ın, Türkiye’nin her yerinden müşterisi bulunuyor. O denli ki 7 ay evvel dükkanını kapattığı Emek Mahallesi’ndeki bir esnaf arkadaşı, tamir olacak ayakkabıları, her gün Mudanya’ya götürüp, tamir etmesi için ‘Burhan Usta’ya teslim ediyor.
Her sabah dükkanının da olduğu binanın 5’inci katındaki konutundan, elleriyle yürüyerek merdivenlerden inen ve bina girişindeki tekerlekli sandalyesine binerek dükkanına gelen Burhan Kocabaş, işini büyük bir sevgi ve hevesle yaptığını söyleyip, “Bu işi seversen sıkıntı değil, seveceksin. Sevmeden yapamazsın. Doğu’dan gelen var, İstanbul’dan da gelen var. Yani Bursa’nın dört bir yanından gelen var. Müşteri kapasitesi çok lakin sağlıktan ötürü, bel fıtığına dayanamadığım için mecbur buraya taşınmak zorunda kaldım. Havasından ötürü buraya taşındım. Buranın havası hoş. Ben de bir de astım başlangıcı var, bu tozdan ötürü. Buranın havası güzel geldiği için buraya taşındım. Tatlı lisanı, ilgilenmesi, işin sağlamlığı, yani işimi sağlam yapmaya çalışırım. Ben mesela gösterişe bakmam, sağlamlığına bakarım. Biraz da fiyat bakımından. Şu anda kesimde fiyatlar çok yükseldi. Ben fiyatı düşük tutuyorum. Kendi yerim olduğu için, kira vermediğim için” diye konuştu.
‘TAKIM ELBİSE İLE AYAKKABI GİYMEK İSTERDİM’
Maddi imkansızlıklar nedeniyle protez sahibi olamayan Burhan Kocabaş’ın en büyük hayali ise kadro elbise ve ayakkabı giymek. Lakin protezin de artık şeker hastalığı nedeniyle güç olacağını söyleyen Kocabaş, “İsterim olağan. Kim ayakta gezmek istemez yani. Fakat maliyetli bir şey. İsterim alışılmış ayakkabı giymek, gezmek. Ekip elbisemle ayakkabımı giymek. Bu işe başlarken, biraz da onun heyecanı da vardı. Ben de bu türlü giyebilir miyim diye. Lakin imkan sıkıntısı. Biraz da bu mesleğe yönlendiren ayakkabı hasreti oldu” dedi.
‘KENDİ PARAMI KENDİM KAZANDIM’
24, 22 ve 16 yaşlarında 3 çocuk sahibi olan Kocabaş, çocuklarını kundura tamirciliği yaparak okuttuğunu belirtip, engelli bireylerin hayatın merkezinde yer alması gerektiğini söyleyerek, “Çekinecek bir şey yok. 20 sene öncesine nazaran artık daha rahat. Engellilerin çalışması hoş bir şey. Sokakta gezmektense çalışmak daha ülkü. Ben kendi paramı kendim kazandım. Dükkanlarımı aldım, meskenimi aldım. Bağ-Kur’umu ödedim emekli oldum. Ben devletten maaş aldım, almadım değil lakin Bağ-Kur yazıldıktan sonra kesildi. Kesilsin aslında. Fakat memnunum. Kendi maaşımı kendim alıyorum. Çocuklarımı okuttum, 2’si üniversite mezunu. Artık 3’üncüyü okutacağım. Lisede okuyor şu anda. Hepsini ayakkabı tamirciliğiyle yaptım. Öteki bir yerden bir yardım gelmedi. Ben istemem de zati. Çalışınca oluyor, kâfi ki tavırlı ol. Çok para kazanacağım dersen bu işi yürütemezsin. Az parayla çok iş yapman lazım” tabirlerini kullandı.
Yorum gönder