Çağlayan’a giderken…

Zaten BARIŞ sözcüğü herkesin dilindeydi.. Üstüne Halk TV’deki sevgili kardeşlerimin “bilirkişi davası” beraat ile sonuçlanınca itiraf edeyim, bir rahatladım.
Ama iklim tam Mart havası! Bir anda bozuveriyor.

Nitekim sisli puslu hava bastırmaya başladı. İşaretler birbirini izledi.
Bahçeli mesela, ameliyatı sonrasındaki en uzun açıklamasında Öcalan’ın “ateşkes” açıklamasını gerçek ve istikrarlı bulmadığını söyledi. Bununla kalmadı, sürecin çerçevesini bir oldukça kalın çizgilerle sınırladı:

“YPG’nin ve buna misal terörist oluşumların anılan davetten muaf ve istisna olduklarını argüman etmeleri, çatlak ses çıkaranların bu mesnetsiz görüşü bir plan dahilinde paylaşmaları örgütsel ve kurucu önderliğin doğasıyla büsbütün çelişkilidir. Terör örgütünü kuran feshini istemiştir.

Bunun dışında vakte oynamak, ortamı bulandırmak, süregelen müspet gündemi tahrip ve tahrik edici nitelikte top çevirmek, siyasi ve hukuksal düzenleme taleplerini ağırlaştırmak aymazlıktır.”

Siyasi ve tüzel düzenleme taleplerini böylesine keskin sözlerle reddetmek ne manaya geliyor, bir düşünün.

İktidarın kayyım stratejisinden yakınmak ve aslında emekleme çağındaki demokrasilerde bile görülmeyen bir uygulamadan vazgeçilmesini beklemek şu değerli süreci bombalamak mı oluyor?

Doğrusu benim aklıma, geçmiş tecrübelere de bakarak değişik bir ihtimal geliyor. Peş peşe anketler Cumhur İttifakı’na berbat haberler veriyor. Ortalarında bir vakitler AKP’ye yakın ya da AKP için anket yapmış şirketler dahil, neredeyse tamamında “CHP iktidar partisinin önünde” görünüyor.

Biz bu tabloyu 2015 Haziran seçimlerinde ve sonraki tartışmalarda konuşmuştuk. O sırada “AÇILIM” ismi verilen süreç AKP oylarını eritmiş… Bunun üzerine evvel süreç sonra da seçim iptal edilmişti”!

Acaba artık de anketler, bir yandan ekonomik buhran bir yandan ne olduğunu anlayamadığımız süreç nedeniyle oyları eritti de Saray’da alarm zilleri mi çaldırdı? Sanki “İPE UN MU SERİLİYOR YİNE”?

DEM cephesi de telaşlı. Eş Genel Lider Tuncer Bakırhan, t24’te Cansu Çamlıbel’e konuşurken şöyle diyor:

“Kayyım ataması yürütmeden bağımsız bir şey olamaz. Yani Siirt kayyımının evvelce isimliğini hazırlaması yalnızca kendi iradesi değil, belirli ki üstten bu mevzuda esasen daha evvelce bir bilgi almıştır. Bunlar bu süreci nitekim baltalayan sabotajdır. Bu süreçte şayet bir samimiyet testi yapılacaksa, bunlar samimi olmayan hareketlerdir.”

SABOTAJ nitelemesi, başlı başına kritik bir tespit. Fakat röportajın tamamını okuduğunuzda -ki kesinlikle okuyun- korkuların, soruların boyutunu anlıyorsunuz. Bakırhan yalnızca kayyımdan kelam etmiyor. İstanbul Barosu’na, muharrir çizerlere yapılanları da SABOTAJ diye tanımlıyor. Dahası Öcalan’ın da bunu lisana getirdiğini söylüyor.

En tuhaf.. Fakat Türkiye’nin bu günkü siyasi ikliminde görebileceğiniz ihtimali.. Yani Bahçeli ve AKP’nin “Öcalan’ın daveti PYD’yi de kapsamalı” çıkışının akıbetini ise şöyle görüyor:

“Bize kalırsa heyetimizin Rojava’ya da gitmelerinde fayda var. Anlamak, tanımak, bilmek, onları dinlemek. Zira orada durum öbür, öbür denklemler var. Orada bir koalisyon var, milletlerarası güçler var. Lakin Devletten onay almadan gidilmez. Sonra orada bir SDG kumandanıyla bir fotoğrafın çıkar, buraya gelirsin, örgüt yöneticisi diye muamele yapılabilir.”

Olur mu olur.

Neler olmuyor ki!

Yarın Çağlayan’a işte bu türlü bir orta devir hissiyle gideceğim. Kapıyı çalan barış muştusu mi, yoksa “ayaklarımızı denk almamızı sağlayacak sopa” mı, göreceğiz.

Gerçi sevgili arkadaşım Mehmet Y. Yılmaz’ın geçenlerde yazdığı üzere, “Otokrat yatıp demokrat kalkılmaz..”

Saray’ın en yabanî kalemlerinden İsmail Kılıçarslan, Suriye’deki Alevi katliamını nefret cürmüne en açık ve somut örnek sayılabilecek yazısında

Diye yazdı ve bir “ahmak” sözcüğüne ne cezalar hayal edenlerin buna gıkı çıkmadı ya!

Yazı mevzuyu getirip Özgür Özel ve İmamoğlu’na bağladı ve iktidar yeniden kulağının üzerine yattı ya!

Saray’ın bir diğer “çalışkan” muharriri, Abdülkadir Selvi de Suriye’deki katliamı neredeyse demokratikleşme sürecindeki ülkede “oyun bozanların işi” diye yorumladı.. Ve istihbarat notlarına dayandığı anlaşılan yazısıyla Şara rejimine sahip çıktı ya!

Demokrasiyi orta ki bulasın.!

Yine de, o vakit zaman sığındıkları “konjonktür” çerçevesini göz arkası etmesek derim.

Belki de konjonktür, yani Trump Çağı.. ABD-Rusya yakınlaşması.. Bu kaygıyla tazelenen Türkiye-Avrupa Birliği flörtü.. Tahminen bu bahar barış tomurcuklanır.

Mesela yani!!!

Bu akşamki kabine toplantısı sonrası Erdoğan’ın yapacağı açıklama çok şey anlatacak. Fakat ben onları lakin çarşamba günü ele alabileceğim. Çünkü yarın ağır cezada duruşmam var. Haberin haber olduğunu anlatmaya çalışacağım.

Sonrasında görüşmek üzere.. Sevgilerimle..